Ons pak.

Die hele trek ding het ek nie gedink gaan ek maak nie. As jy nog nie baie alleen getrek het in jou lewe nie, dan is trek maar eintlik 'n groot ding. In die vele kere wat ek en Alex nog ooit getrek het was sy ouers daar gewees om te help met die pakkery en die getrekkery. Ons eerste trek was na ons woonstel 'n maand voor die troue, toe 'n jaar later na 'n meenthuis in Sunninghill, vandaar na Alberton in 'n huurhuis toe boeta gebore is en toe weer in 'n "penthouse" toe die 2ling gebore is. Elke keer groter en meer spasie, die trekkery het alles in 'n kwessie van so ses jaar gebeur. Met ons eerste huiskoop het ons gesettle as mens dit nou so kan noem, alles is gebreuk en gebou soos ons dit wou he en het lekker daar gebly vir nege jaar, dis tot ons besluit het om sommer landuit te trek. Die trekkery het gemaak dat mens huis skoonmaak met al die gemors wat mens so opgaar deur al die jare, en ons het nogal uitgegooi. As ek nou na al die goed in die huis kyk dan dink ek nie ek het genoeg uitgegooi op daardie stadium nie.

Die gepakkery is hier aangepak met gemengde gevoelens, dis nou van my kant af. Ek het eerlik waar nie gedink ek sal dit alles alleen kan behartig nie, ek het nog altyd baie hulp gehad. Ek het dit maar stadig begin doen, en doelgerig elke kas uitgesorteer en weggegooi waar ek gedink het dit is nodig. Die hoeveelheid papiere wat in die tyd ge-genereer was is astronomies, ek is seker ons kon 'n paar bome gespaar het as die ouens hier net meer elektronies wil gaan. Die papier vreter het heeltemal oortyd gewerk en gereeld in "overheat" gegaan.

Ek het boeke uitgedeel, speelgoed aangestuur en baie oorskiet in die dump gaan gooi. Of ons enigsins ligter gaan trek lyk nie vir my so nie, maar hopelik kom daar minder wit olifante aan die anderkant uit.

Twee manne is gestuur om die res van die pakwerk te behartig, Steve en Warren. Tussen die twee het hulle alles in die huis binne 'n japtrap opgepak gehad wat ek net nie kans voor gesien het nie. Ek is seker van al die kamers se bokse is my scrapbook kamer sin beslis die meeste, ek kan dit nie verstaan nie (tong in die kies). Dit sal interresant wees om te sien hoe die container more gelaai word en hoeveel manne gestuur word om dit te doen. As alles goed afloop dan is alles volgende week in Sydney, dalk kan Alex homself besig hou met die uitpakkery in die aand. Mens kan seker maar droom.

In die drie weke wat dit my gevat het om alles wat ek wou uitsorteer en pak gedoen te kry het dit nie te sleg gegaan. Ek het nog steeds dit reggekry om die huis aan die kant te kry, kos op die tafel en die wasgoed gewas en gestryk te kry. En ek het gedink sonder hulp gaan dit onmoontlik wees. Wys jou, mens kan met energie en deursettings vermoee enige iets vermag.