So breek 'n nuwe week aan na 'n heerlike lang naweek in Victoria. Hier is dinge wat ek nog nie lekker kan klein kry nie, dis nou soos die afgelope langnaweek hier by ons. Nou hier is een land of eiland wat jy dit ookal wil noem met 'n paar state. Jy het Adelaide, Brisbane, Canbera, Darwin, Hobart, Melbourne, Perth en Sydney, dis een land ouens met 8 verskillende staats wette en vakansies, nie eens te praat van die tydsverskille wat daar is nie. Elke staat besluit oor sy wette, skool en belastingwette. Dis om nou soos 'n dronkhoenderhaan in 'n slagpaal vas te loop. Jy trippel oor jou voete die kant toe en dan weer die anderkant toe en van kophou is daar nie sprake, dis net te deurmekaar. Hier sukkel ek nog so 'n bietjie met die deurmekaarheid. Maar wat kan ek nou einlik verwag van ouens wat convicts het vir voorvaders.

Ek het die naweek 'n vroue konferensie bygewoon en dit was okay, maar ook net okay tot op 'n punt. Kyk oor my geskiedenis en herkoms is ek trots, ek is trots Afrikaans, ek is trots Blank Afrikaans. My voorvaders het 'n pad gestap om te kom waar ons vandag is, hulle het die Zulu's geveg, hulle het die Kakies geveg en oorleef. Wat die NP regering gedoen het was nie reg, maar ek gaan nie aanhou omverskoning vra of sleg voel teenoor die vorige benadeeldes nie. Iewers moet die mense wakker skrik, hulle self uit die gat lig en die son sien skyn. Wat my meer kielie is hierdie mense wat vir WorldVision of Tear werk, slegs die gedeeltes sien en ervaar wat hulle wil ervaar, nie ander sieninge of swaarkry sien aan die anderkant van die berg nie. Mense wat tonnelvisie het en dink dis hoe die lewe is, wel daar is altyd 'n anderkant. In alles wat ek in my lewe al tee gekom het al die verhale en swaarkry, dit alles het drie kante. Dit het jou kant, my kant en dan die waarheid. Moet nooit dink as iemand jou sy sad storie vertel en ander is daarby betrokke dat jou version die enigeste waarheid is nie. DIT IS NIE. Ons land het deur 'n erge stryd gegaan met apartheid, rassisme en moorde, maar niemand in hierdie storie was onskuldig gewees nie. Nie my kant of jou kant nie, albei het bloed aan sy hande. So hoe vinnige hierdie mense dit verstaan hoe minder antogonisties sal ons teenoor hulle voel as daar sulke onsin kwyt geraak word tydens 'n Christen Vroue Konferensie.

Maar aan die anderkant het ons 'n klompie nuwe mense ontmoet. Hoe heerlik was dit om ander Afrikaners te ontmoet wat skoon opgewonde geraak het as hulle Afrikaans hoor, en dit was nie blanke dames nie net vir die rekord. Hier het Christen vroue van regoor Australia en Tasmania bymekaar gekom om die boek Ester te behandel. Ons was 'n klompie vroue wat net vir die dag gegaan het. In totaal was daar seker so 240 vrouens gewees, die dag besoekers was seker 25% daarvan gewees. Dit was 'n lekker dag al het die vrou my so ontstel met haar onsin.

Celeste het die swemspan van die skool gehaal en het Donderdag deelgeneem. Dit was nou iets om te aanskou. In al my tyd met al die bywoning van byeenkomste het ek nog nooit gesien dat skoolkinders stil sit. Hulle is altyd op plekke waar hulle nie moet wees en die onderwysers hardloop rond om toe te sien dat hulle wel op hulle plek kom. Hierdie ouens hardloop nie rond nie, die onderwysers is daar om toe te sien dat die kinders betyds is en niemand raak in 'n panick omdat kinders soek is nie. Dit is amazing, ek wonder net of die atletiek ook so gaan wees Dinsdag. Wat ek ook moet byvoeg is dat ek kan nie foto's neem van Celeste tydens die swem nie, hier geld "privacy acts" en ons is gevra om nie foto's of video's te neem nie. Ek was nou nie baie impress nie maar wat kan ek doen. Het darem so 'n paar ingekry voor die tyd.

En so kry ek toe ook 'n oproep oor my ma wat weer in die hospitaal beland het. Die suiker is hoog, die suurstof is min in die are en sy sukkel om asem te kry. So dis moeilik van die kant om simpatie te betoon, dis so ver en afgesny van almal. Om inligting te kry uit die verpleegsters is nie maklik nie, die ge eee kan my die dak uit dryf, maar kalm bly sal ek maar net moet. En kalmte is nou nie een van my goeie punte nie, daarvoor het ek net 'n te kort fuse.

Nou ja laat ons hierdie week met energie aanpak en hopelik sal ek die huis behoorlik kan skoonmaak of dalk ook nie, wie weet . . . . . .