Ouerskap

Ouerskap is nie vir sussies het ek uitgevind en beslis nie as jy vier tieners het nie.

Daar kom dae wat jy jou kop laat sak en die moedeloosheid jou sommer so oortrek. Jy voel of jy sommer net kan gaan le. Elke greintjie energie van jou word getap en dan nog 'n bietjie. Jy wonder waar het alles verkeerd gegaan. Wat het jy gedoen om met hierdie lewe opgesaal te sit, wat het jy aan jou ouers gedoen dan hierdie ding so oor jou moet kom.

Dis hoe dit voel aan etenstafel omtrent elke aand. Ons eet elke ete almal saam om die tafel. Daar is geen selfone by ons en die tv is af. Eenstyd is gesinstyd. Hier praat ons oor alles wat deur die dag gaan gebeur en oor wat het gebeur. Dit is waar geen onderwerp taboe is en waar ons openlik en eerlik sonder enige pretensies praat.

Dit is tydens hierdie gesprekke wat die moedeloosheid jou so oortrek.

Toe ons nog kind was, was baie onderwerpe nie bespreek nie, nie stil in die kamer of wat nog te se aan die etenstafel nie. Jy is gesien en nie gehoor en ek is seker dit het in baie ander huise ook so gegaan. Dit is presies oor hierdie saggies praat en agter die deur praat wat ons besluit het dat dit gaan nie in ons huis so wees. Min het ons geweet watse lat het ons vir onsself gepluk.

Dit het eintlik al begin toe ons vanmiddag almal gaan koffie drink het by die mall. Dit het begin met 'n grappie en vandaar het dit 'n snowball effek gehad. Dit bly nooit net by een grappie nie, dit bly ook nooit by mooi skoon grappies nie. Met die 2ling weet mens nooit of liewers met nommer 2 weet mens nooit. As sy eers lostrek dan is dit soos 'n rivier wat skielik in vloed is.

Grappie nommer 1

Once upon a time there was a crossed eye teacher, she got fired.
She couldn't control her pupils.

Grappie 2

I dumped my cross eyed boyfriend, he was seeing somebody else.

toe beweeg dit na meer sinister grappies

I had a biology test today. I failed miserably
One of the questions was "What is commonly found in cells?
Apparently black people weren't the answer.

Ek het die gevoel gekry hier gaan dit nie eindig nie, nodeloos om te se dit het nie.

So om die tafel praat ons toe oor die 2ling se kampe wat voorle en watse voorbereiding gedoen moet word. Nicolette praat oor die tente waarin hulle gaan slaap wat toe nie tente is nie maar seile waaronder hulle gaan slaap. Celeste begin toe natuurlik idees kry oor watse nonsens kan sy aanjaag tydens die kanovaarte. Baie vinnig ruk ons haar in die bek en vertel haar mooi dat mens doen nie onverantwoordelike dinge op die rivier nie.

Die gesprek gaan toe oor na die slaap reelings en dis hier waar dinge sommer heeltemal uitrafel. Alex besluit toe ons moet in 'n "chastity belt" bele. Eers moes ons verduidelik wat dit is en mensig toe trek Celeste weg. As ek alles moet vertel wat sy kwytgeraak het dan gaan hier geen einde wees aan my skrywe vanaand, ek weet net dat die prentjie wat sy in my geestes oog geskep het gaan ek moeilik van ontslae raak.

Gemengde gevoelens

Dis nou twee jaar gelede wat ons die groot pak aangedurf het en die grootheid daarvan het my nogal redelik oorweldig. Ek onthou nog die dag toe die eerste pakkers opgedaag het om die huis te kom oppak. Die benoude gevoel wat mens kry met al die mense binne jou huis en die kop hou van wat gaan en wat moet maar bly het menige maal veroorsaak dat mens net histeries aan die gil wil gaan en se dat almal tog net moet rustiger raak, maar eintlik was jy die een wat nie rustig was nie.

Daardie gevoel wil so half sy plek weer vind hier in my binneste. As ek so deur die huis gaan en besef dat alles weer in bokse ingepak moet word om binne in 'n container in te gaan dan raak ek skoon onrustig. Alles word weereens van voor af uitgesorteer, die keer dink ek gooi ek makliker goed uit vir "hardwaste" en met hoe minder ek trek hoe beter.

Die eerste ouens was vandag hier vir hulle kwotasie, dit terwyl ons in die tuin werk en ek soos "Annie van Danville" lyk. Maar basta daarmee dink ek toe, ons is deur die huis. Alles is bespreek so nou wag ek maar vir die kwotasie. Nommer twee kom more, gelukkig nie vroegoggend nie.

As ek so kyk na die websites vir huise in Sydney dan wil ek nog meer paniekerig raak. Daar is nie veel beskikbaar nie, en die tyd loop vinniger as wat mens dit graag sal wil laat loop. Ek weet mens moet tyd nie vinniger om wens sodat jy daar kan kom en kan gaan kyk na huise nie. Die keer het ek nie iemand aan daardie kant wat dit vir my kan doen nie, so elke keer wat ek 'n huis sien wat ek van hou dan raak ek sommer moerig want ek weet dit gaan voor ons weggeraap word.

Geduld is dus nie my vriend op die stadium nie.

Die kinders gaan hulle laaste kwartaal klaar maak hier in Melbourne, dit gaan 'n bumper kwartaal wees. Die meisies het weer 'n rivier avontuur van 'n week, dis nou kanovaart op die yarra rivier wat wag. Hulle het ook 'n week van buitemuurse aktiwiteite wat fietsry in stad toe, 'n kanovaart en 'n bootvaart op die yarra insluit. Wie't ook gedink skool is boring.