Wag is 'n moeilike konsep om partykeer onder die knie te kry. Baie van ons wag vir iets in die hoop dat hierdie gewag iets beter sal bring.
Ons het al vir baie dinge gewag. Ons seun se geboorte was voorafgegaan met 'n gewag dat daar iets gaan gebeur wat die land net dalk op sy kop kan draai. Wie kan vergeet hoe brutaal en dodelik 1994 was. Hoe die Xhosa en die Zulu's mekaar aangeval het in die middestad naby Luthuli huis. Ek onthou nog goed hoe ons bo uit die Sanlam gebou gekyk het en gewag het vir die volgende optog wat weer gevegte tussen die twee faksies sou voortbring.
Met die aanhoor in 1995 dat ek swanger is met die tweeling het my hele wereld op sy kop gedraai. Die weke wat ek in die hospitaal gespandeer het alvorens die twee besluit het dis tyd om hulle opwagting te maak met 'n noodkeiser was 'n lang en uitgerekte gewag. Dis was geen grap om met die groot lyf beperk te gewees het net tot jou bed nie.
Die gewag om te hoor of ons huislening goedgekeur is vir ons eerste huis. Die gewag om in die huis in te trek en die drome wat mens het vir die plek. Die tyd wat jy afwag om genoeg geld gespaar te kry om alles te doen wat jy graag wil met die plek.
Dan besluit mens dis tyd op te trek, tyd om jou vlerkte te span en nuwe groener en veiliger weivelde te gaan opsoek. Die jare wat ons gewag het vandat ons eerste aansoek ingedien is en afgekeur is en weer ingedien is was partykeer van die moeilikste tye gewees want ons lewens het stilgestaan. Ons het absoluut geen langtermyn besluite geneem want die gewag vir daardie finale antwoord het gemaak dat ons lewens heeltemal op ys geplaas is.
Die gewag vir die huismark om te draai sodat die huis kan verkoop het ons menigemale mismoedig gehad. Dis was nogal partykeer lagwekkend om te sien watter tipe kliente hulle daar aanbring en dink hulle kan jou "screw" en 'n bargain koop want jy wil mos landuit. Ek het altyd gewonder of desperaat oor ons gesigte geskryf staan want ons was defnitief nie.
Ons is weereens in ons lewens op die plek waar ons wag. Dit is partykeer moeilik om stil te sit vir 'n oomblik want sodra die foon lui dan dink jy dis dit. Dit is 'n oproep wat baie dinge kan verander, vir beter beslis, maar daar is baie veranderinge wat gaan intree. Ons lewens is nou vir twee weke half "op hold" geplaas en die onsekerheid knaag maar lekker want as die oproep net wil kom en mens net kan weet.
Mag ons gewag hierdie week met die regte antwood kom.
Sunday, June 26, 2011
Monday, June 20, 2011
Wel die langnaweek het sy einde vinniger gesien as wat hy gekom het en so is alles weer terug na normaal in my huis.
Die eksamen is klaar en al wat voorle is die rapporte wat ons moet kry. Sal maar sien hoe dit gaan. Dis nie so maklik om in Engels skool te gaan en al die terme onder die knie te kry as jy jou hele lewe lank Afrikaans skool gegaan het nie.
Die week is die 2ling op hulle "City experience" en elke dag reis hulle met die trein in stad toe. Daar gekom dan het hulle verskillende take wat hulle kry vir die dag. Dit klink baie interresant en hopelik ontdek hulle nuwe plekke om vir ons te gaan wys in die stad.
Deel van hierdie ondervinding is om die kinders te leer hoe om die openbare vervoerstels te gebruik, om roetes uit te werk en ook die geskiedenis van die stad te ontdek.
Ons het ook ons eerste wynaand aangebied en dit was 'n groot sukses. Gelukkig het ons nerens heen gehad om te ry nie, so ons kom maar wegle aan die lekker voggies. Ongelukkig kon die gaste nie so lekker die voggies afsluk nie, tensy jy bereid is om 'n taxi te kry, hier sluit hulle jou vinnig toe en jy is jou lisensie ook sommer kwyt.
Terwyl ons so lekker kuier vind ek toe uit dat een van ons kuiergaste, Naas van Niekerk, se suster en ek saam op skool was. Ek en sy was groot pelle en ek het menigmale aant huis gekuier. Mens verloor kontak met almal so oor die jare, maar ek het al menigmale gesien hoe klein is die wereld eintlik. Telkemale sit mens verstom en luister en kom dan agter dat iemand ken altyd iemand wat jy geken het.
Die wind heul lekker hier om die hoeke en die weervoorspelling waarsku die mense oor storm sterk winde wat verwag word deur die nag. My handdoeke het vandag so vinnig droog gewaai dit was nie eens nodig om dit vinnig in die tuimeldroeer te sit nie. Partykeer het die winter sy voordele ook.
Lekker aand tot volgende keer.
Die eksamen is klaar en al wat voorle is die rapporte wat ons moet kry. Sal maar sien hoe dit gaan. Dis nie so maklik om in Engels skool te gaan en al die terme onder die knie te kry as jy jou hele lewe lank Afrikaans skool gegaan het nie.
Die week is die 2ling op hulle "City experience" en elke dag reis hulle met die trein in stad toe. Daar gekom dan het hulle verskillende take wat hulle kry vir die dag. Dit klink baie interresant en hopelik ontdek hulle nuwe plekke om vir ons te gaan wys in die stad.
Deel van hierdie ondervinding is om die kinders te leer hoe om die openbare vervoerstels te gebruik, om roetes uit te werk en ook die geskiedenis van die stad te ontdek.
Ons het ook ons eerste wynaand aangebied en dit was 'n groot sukses. Gelukkig het ons nerens heen gehad om te ry nie, so ons kom maar wegle aan die lekker voggies. Ongelukkig kon die gaste nie so lekker die voggies afsluk nie, tensy jy bereid is om 'n taxi te kry, hier sluit hulle jou vinnig toe en jy is jou lisensie ook sommer kwyt.
Terwyl ons so lekker kuier vind ek toe uit dat een van ons kuiergaste, Naas van Niekerk, se suster en ek saam op skool was. Ek en sy was groot pelle en ek het menigmale aant huis gekuier. Mens verloor kontak met almal so oor die jare, maar ek het al menigmale gesien hoe klein is die wereld eintlik. Telkemale sit mens verstom en luister en kom dan agter dat iemand ken altyd iemand wat jy geken het.
Die wind heul lekker hier om die hoeke en die weervoorspelling waarsku die mense oor storm sterk winde wat verwag word deur die nag. My handdoeke het vandag so vinnig droog gewaai dit was nie eens nodig om dit vinnig in die tuimeldroeer te sit nie. Partykeer het die winter sy voordele ook.
Lekker aand tot volgende keer.
Humor
Eendag merk die dominee 'n klein seuntjie in die voorportaal van die kerk op wat aandagtig na 'n groot gedenkplaat teen die muur staan en kyk. Dit was oortrek met name en daar was klein landsvlaggies weerskante. Die sewejarige seuntjie het vir 'n lang tyd aandagtig na die plaat gestaan en kyk. Toe loop die dominee nader, kom staan langs die seuntjie, en sê saggies: “Goeiemore my Seun”.
“More, Dominee” sê hy, met sy oë nog vasgenael op die plaat. “Dominee, wat is dit hierdie?” vra hy.
Die dominee antwoord: “Wel, my seun, dit is 'n gedenkplaat vir al die jongmanne wat in die diens gesterf het”. In doodse stilte en met groot eerbied staan die twee toe voor die plaat en staar na die name.
Uiteindelik, in 'n skaars hoorbare stemmetjie en bewend van vrees vra die seuntjie: “Watter diens Dominee? Die agtuur- of die elfuurdiens”
“More, Dominee” sê hy, met sy oë nog vasgenael op die plaat. “Dominee, wat is dit hierdie?” vra hy.
Die dominee antwoord: “Wel, my seun, dit is 'n gedenkplaat vir al die jongmanne wat in die diens gesterf het”. In doodse stilte en met groot eerbied staan die twee toe voor die plaat en staar na die name.
Uiteindelik, in 'n skaars hoorbare stemmetjie en bewend van vrees vra die seuntjie: “Watter diens Dominee? Die agtuur- of die elfuurdiens”
Friday, June 17, 2011
African Finaces
"Hey Sipho! I have a cow for you for just R500!"
"E yoh, Bongani! I'll take it - you can bring it to me tomorrow!"
The next day:
"Sorry Sipho, but the cow died last night."
"Hauw.. So, ok then. Just give me my money back."
"Sorry Sipho, I did already spend that money..."
"Eish! So, ok then. Just bring me the dead cow."
So, Bongani brought the dead cow to Sipho the next morning.
A few weeks later, Bongani bumped into Sipho and asked him what he did with the dead cow:
"You won't believe, Bongani! I made a raffle for the cow, and I sold 251 tickets for R5 each! I made a profit of R850! But, I didn't tell anyone the cow was dead..."
"Yoh! And the people didn't complain?"
"Eish! ONLY the guy who won! So.., I gave him back his R5 - and he was very heppy!"
Sipho is now in Parliament...
"E yoh, Bongani! I'll take it - you can bring it to me tomorrow!"
The next day:
"Sorry Sipho, but the cow died last night."
"Hauw.. So, ok then. Just give me my money back."
"Sorry Sipho, I did already spend that money..."
"Eish! So, ok then. Just bring me the dead cow."
So, Bongani brought the dead cow to Sipho the next morning.
A few weeks later, Bongani bumped into Sipho and asked him what he did with the dead cow:
"You won't believe, Bongani! I made a raffle for the cow, and I sold 251 tickets for R5 each! I made a profit of R850! But, I didn't tell anyone the cow was dead..."
"Yoh! And the people didn't complain?"
"Eish! ONLY the guy who won! So.., I gave him back his R5 - and he was very heppy!"
Sipho is now in Parliament...
Wednesday, June 15, 2011
Afrikaner
'n Vriendin het hierdie e-pos vandag vir my gestuur, ek het probeer om dit na te volg en te sien vanwaar dateer dit en in watter konteks was die vraag.
Daar was al redelike gesprekke rondom hierdie stuk en een ding wat ek mee saamstem in al die kommentaar op dit is, die Afrikaner wat hier beskryf word is nie meer die Afrikaner van vandag nie. Ek dink nie ons baklei meer so hard om bo uit te kom nie, dit is makliker om liewers in die agtergrond te verdwyn.
As mens elke dag die Beeld lees en sien hoe die moord en diefstal nog hoogty vier in Suid Afrika en hoe almal dit maar aanvaar dan voel dit of jy die mense kan wakker skud. Dit mag dalk makliker wees om van die kant jou stem hard te maak en dan uit te wys wat verkeerd is en uitgejou te word as 'n verraaier, maar sien die mense nie die totale verval raak nie.
Wie weet wat die toekoms mag inhou, dalk net dalk mag daar hier in ons nuwe land iemand sterk genoeg wees, soos die Delarey van ouds, wat die nood sien en die uitkoms wees vir al die duisende Afrikaners wat die leiding nodig het.
Baie van ons het miskien die Afrika stof van ons skoene afgeskud, maar in hart en siel bly ons nog Afrikaners.
Prof Coetzee se antwoord oor waarom die Afrikaner bo uitkom :
Baie mense beskou blykbaar diefstal en roof as heel aanvaarbaar, jy moet
net beweer jy was daartoe gedryf deur honger, gebrek, apartheid of die
waan dat jou oer-voorouers onderdruk was..
Laat ons dus maar vandag oor 'n paar sake reguit praat:
'n Mens steel nie omdat jy honger of arm is nie - jy steel omdat jy skelm is.
Niemand was nog ooit in hierdie land so volledig onderdruk soos die
Afrikaner na die Tweede Vryheidsoorlog nie.
Ons voorouers wat die oorlog en die konsentrasiekampe oorleef het, het na
die doodse leegheid van vernietigde plase teruggekeer - uitgehonger,
hartseer en verpletter. Maar hulle het nie geroof en gemoor en gesteel
nie. Hulle het met harde werk, deursettingsvermoë en swaarkry so presteer
dat hulle weldra nie net hulleself nie, maar ook hulle huidige
onderdukkers, goed kon versorg.
Toe hulle kinders in Engelse skole gestop is en gestraf is as hulle dit
durf waag het om Afrikaans te praat, het hulle nie klippe gegooi en skole
afgebrand en geweld gepleeg nie.
Hulle het hard geleer, hulle eie CVO -skole gestig en uiteindelik bo
uitgekom sodat die Afrikaner vandag vir niemand op akademiese,
tegnologiese of wetenskaplike gebied terug hoef te staan nie.
'n Mens moor nie omdat jy voorheen benadeel is of omdat jou werkgewer jou
nie tederlik genoeg behandel nie - 'n mens moor omdat jy 'n barbaar is wat
nie verdien om deel van die samelewing te wees nie.
Na die Tweede Vryheidsoorlog het Afrikanermynwerkers absoluut geen regte
gehad nie en moes hulle hulle gesinne met minder as 'n hongerloon probeer
onderhou. Maar hulle het nie bejaardes gaan doodmartel en gesinne
uitgemoor nie.
'n Mens word nie 'n agtergeblewene omdat iemand anders nie genoeg vir jou
doen nie. 'n Mens word 'n agterblyer omdat jy nie presteer nie. Niemand
het die Afrikaner na die Tweede Vryheidsoorlog vooruit gehelp nie - ons
het self gewerk en volhard om sukses te behaal.
En elke ding wat ons het, het ons verwerf.
As alles altyd vir jou verkeerd loop sodat jy voel jy maak nooit enige
vordering nie, is dit dalk 'n goeie gedagte om op te hou soek wie anders
as jy self vir al jou ellende verantwoordelik is. Ruk jou reg en presteer
jouself in die voorspoed in.
En dit geld vir ons eie mense ook. Net ons eie werk, prestasie en geloof
gaan bepaal of ons as agterblyers in die vergetelheid gaan wegsink en of
ons weer as trotse, beskaafde, gerespekteerde volk sal opstaan.
Selfs in die nuwe Suid-Afrika is daar steeds geleenthede vir vindingryke,
geesdriftige mense wat bereid is om hard te werk en vir hulleself 'n
toekoms los te spook.
Mag die Afrikaner nooit pateties raak nie ....
Daar was al redelike gesprekke rondom hierdie stuk en een ding wat ek mee saamstem in al die kommentaar op dit is, die Afrikaner wat hier beskryf word is nie meer die Afrikaner van vandag nie. Ek dink nie ons baklei meer so hard om bo uit te kom nie, dit is makliker om liewers in die agtergrond te verdwyn.
As mens elke dag die Beeld lees en sien hoe die moord en diefstal nog hoogty vier in Suid Afrika en hoe almal dit maar aanvaar dan voel dit of jy die mense kan wakker skud. Dit mag dalk makliker wees om van die kant jou stem hard te maak en dan uit te wys wat verkeerd is en uitgejou te word as 'n verraaier, maar sien die mense nie die totale verval raak nie.
Wie weet wat die toekoms mag inhou, dalk net dalk mag daar hier in ons nuwe land iemand sterk genoeg wees, soos die Delarey van ouds, wat die nood sien en die uitkoms wees vir al die duisende Afrikaners wat die leiding nodig het.
Baie van ons het miskien die Afrika stof van ons skoene afgeskud, maar in hart en siel bly ons nog Afrikaners.
Prof Coetzee se antwoord oor waarom die Afrikaner bo uitkom :
Baie mense beskou blykbaar diefstal en roof as heel aanvaarbaar, jy moet
net beweer jy was daartoe gedryf deur honger, gebrek, apartheid of die
waan dat jou oer-voorouers onderdruk was..
Laat ons dus maar vandag oor 'n paar sake reguit praat:
'n Mens steel nie omdat jy honger of arm is nie - jy steel omdat jy skelm is.
Niemand was nog ooit in hierdie land so volledig onderdruk soos die
Afrikaner na die Tweede Vryheidsoorlog nie.
Ons voorouers wat die oorlog en die konsentrasiekampe oorleef het, het na
die doodse leegheid van vernietigde plase teruggekeer - uitgehonger,
hartseer en verpletter. Maar hulle het nie geroof en gemoor en gesteel
nie. Hulle het met harde werk, deursettingsvermoë en swaarkry so presteer
dat hulle weldra nie net hulleself nie, maar ook hulle huidige
onderdukkers, goed kon versorg.
Toe hulle kinders in Engelse skole gestop is en gestraf is as hulle dit
durf waag het om Afrikaans te praat, het hulle nie klippe gegooi en skole
afgebrand en geweld gepleeg nie.
Hulle het hard geleer, hulle eie CVO -skole gestig en uiteindelik bo
uitgekom sodat die Afrikaner vandag vir niemand op akademiese,
tegnologiese of wetenskaplike gebied terug hoef te staan nie.
'n Mens moor nie omdat jy voorheen benadeel is of omdat jou werkgewer jou
nie tederlik genoeg behandel nie - 'n mens moor omdat jy 'n barbaar is wat
nie verdien om deel van die samelewing te wees nie.
Na die Tweede Vryheidsoorlog het Afrikanermynwerkers absoluut geen regte
gehad nie en moes hulle hulle gesinne met minder as 'n hongerloon probeer
onderhou. Maar hulle het nie bejaardes gaan doodmartel en gesinne
uitgemoor nie.
'n Mens word nie 'n agtergeblewene omdat iemand anders nie genoeg vir jou
doen nie. 'n Mens word 'n agterblyer omdat jy nie presteer nie. Niemand
het die Afrikaner na die Tweede Vryheidsoorlog vooruit gehelp nie - ons
het self gewerk en volhard om sukses te behaal.
En elke ding wat ons het, het ons verwerf.
As alles altyd vir jou verkeerd loop sodat jy voel jy maak nooit enige
vordering nie, is dit dalk 'n goeie gedagte om op te hou soek wie anders
as jy self vir al jou ellende verantwoordelik is. Ruk jou reg en presteer
jouself in die voorspoed in.
En dit geld vir ons eie mense ook. Net ons eie werk, prestasie en geloof
gaan bepaal of ons as agterblyers in die vergetelheid gaan wegsink en of
ons weer as trotse, beskaafde, gerespekteerde volk sal opstaan.
Selfs in die nuwe Suid-Afrika is daar steeds geleenthede vir vindingryke,
geesdriftige mense wat bereid is om hard te werk en vir hulleself 'n
toekoms los te spook.
Mag die Afrikaner nooit pateties raak nie ....
Sunday, June 12, 2011
Eie tyd
Wanneer jy met vier tieners in die huis sit dan kry mens nie te veel eie tyd nie. Daar was nogal baie spottery gewees met my oor ek graag verwys het na my bestuur tyd as my "eie tyd". Dis as ek nou die snelweg aangepak het vanaf Centurion na Johannesburg middestad. Dan het ek tyd gehad om sommer net aan niks en alles te dink, partykeer kan ek nie eens onthou hoe het ek van punt A to by punt B gekom nie.
My "eie tyd" was baie heilig gewees, mense moes nie inbreek maak op dit nie want dan was ek sommer goed beduiweld gewees. Donderdae het ek Alberton toe gery na my klient daar en my gunsteling stop plek was natuurlike by Wimpy. Ek het gewoonlik 'n koffie en 'n geroosterde broodjie bestel, bacon en eier. Hier het ek nog nie 'n plek raakgeloop wat behoorlike roosterbroodjies maak nie, twyfel of dit ooit hier in Melbourne bestaan.
Die naweek het ek en Alex bietjie "eie tyd" gehad en skielik was ons lewens baie ongekompliseerd. Die stryd wat ons gewoonlik het om die vier tieners in die kar te kry om iewers heen te gaan is 'n taak wat mens nie sonder handskoene kan aanpak nie. As dit nie die hormone is wat elke vraag in 'n situasie sit wat die Palestina kwessie na babaspeletjies laat lyk nie dan is dit kwessie van wie bestuur. As dit te lank vat om die antwoord te gee of as dit te vinnig ge-antwoord word dan het ons 'n tipiese situasie wat vergelyk kan word met die spaanse buffel geveg.
Nodeloos om te se, ons het alles gedoen sonder om twee keer te dink, ons het die hele Saterdag in die stad gespandeer en eers na donker tuis gekom. Ons het weer soos tipiese toeriste die toeriste bus gevat en na al die besienerswaardighede gekyk, ons het ook die Melbourne Gallery besoek en vir ure daar rond gedwaal. Later het ons middag ete gaan geniet by die Meat and Wine restaurant en wat 'n breeze was dit nie om 'n bestelling te kon plaas in 'n japtrap. Die res van die middag het ons rondgedrentel tussen al die stegies en ons het selfs die nuwe Myer winkel betree. Dis 'n warboel van mense wat in en uit die plek. Wat 'n ongelooflike groot plek is dit nie. Dit het my laat terug dink aan die laat tagtiger jare toe daar nog 'n groot Edgars met 'n paar vloere in Johannesburge se middestad was. Ek dink dit was in Commissioner of Market, te lank terug om mooi te kan onthou. Die beste was toe ons natuurlik die Lindt winkel in Collins straat besoek het, hulle het beslis die lekkerste warm sjokalade drankie.
Vandaar het ons die City Circle tram gevat terug Docklands toe om ons kar te kry. Die goedkoopste parkering is maar in Docklands, en vir $5 kan jou kar daar staan vir die hele dag.
Sondag het ons lekker laat geslaap. Toe ek die gordyne ooptrek en die mis le dik toe lyk dit sommer na 'n koue dag, maar ons is op en het na die Craft mark gegaan by die Mornington Peninsula racecourse. Wat 'n lekker uitstappie. Die son het helder geskyn en op 'n stadium het ek so warm gekry ek moes begin uittrek. Gelukkig leer mens vinnig hier om in lae aan te trek wat jy dan weer van kan ontslae raak indien die weer dit toelaat. Die kreatiwiteit wat die mense aan die dag le is ongelooflik. Dit het my baie laat dink aan die Irene Mark in Ceturion, alles by die mark is handgemaak of varsgebak. Geen "made in China" goetertjies sal jy hier raakloop nie.
Middag ete het ons sommer heerlike wegneem vis en skyfies gehad en op die gras gaan sit en eet waar ons oor die see kon uitgekyk. Dis mos nou die lewe.
My "eie tyd" was baie heilig gewees, mense moes nie inbreek maak op dit nie want dan was ek sommer goed beduiweld gewees. Donderdae het ek Alberton toe gery na my klient daar en my gunsteling stop plek was natuurlike by Wimpy. Ek het gewoonlik 'n koffie en 'n geroosterde broodjie bestel, bacon en eier. Hier het ek nog nie 'n plek raakgeloop wat behoorlike roosterbroodjies maak nie, twyfel of dit ooit hier in Melbourne bestaan.
Die naweek het ek en Alex bietjie "eie tyd" gehad en skielik was ons lewens baie ongekompliseerd. Die stryd wat ons gewoonlik het om die vier tieners in die kar te kry om iewers heen te gaan is 'n taak wat mens nie sonder handskoene kan aanpak nie. As dit nie die hormone is wat elke vraag in 'n situasie sit wat die Palestina kwessie na babaspeletjies laat lyk nie dan is dit kwessie van wie bestuur. As dit te lank vat om die antwoord te gee of as dit te vinnig ge-antwoord word dan het ons 'n tipiese situasie wat vergelyk kan word met die spaanse buffel geveg.
Nodeloos om te se, ons het alles gedoen sonder om twee keer te dink, ons het die hele Saterdag in die stad gespandeer en eers na donker tuis gekom. Ons het weer soos tipiese toeriste die toeriste bus gevat en na al die besienerswaardighede gekyk, ons het ook die Melbourne Gallery besoek en vir ure daar rond gedwaal. Later het ons middag ete gaan geniet by die Meat and Wine restaurant en wat 'n breeze was dit nie om 'n bestelling te kon plaas in 'n japtrap. Die res van die middag het ons rondgedrentel tussen al die stegies en ons het selfs die nuwe Myer winkel betree. Dis 'n warboel van mense wat in en uit die plek. Wat 'n ongelooflike groot plek is dit nie. Dit het my laat terug dink aan die laat tagtiger jare toe daar nog 'n groot Edgars met 'n paar vloere in Johannesburge se middestad was. Ek dink dit was in Commissioner of Market, te lank terug om mooi te kan onthou. Die beste was toe ons natuurlik die Lindt winkel in Collins straat besoek het, hulle het beslis die lekkerste warm sjokalade drankie.
Vandaar het ons die City Circle tram gevat terug Docklands toe om ons kar te kry. Die goedkoopste parkering is maar in Docklands, en vir $5 kan jou kar daar staan vir die hele dag.
Sondag het ons lekker laat geslaap. Toe ek die gordyne ooptrek en die mis le dik toe lyk dit sommer na 'n koue dag, maar ons is op en het na die Craft mark gegaan by die Mornington Peninsula racecourse. Wat 'n lekker uitstappie. Die son het helder geskyn en op 'n stadium het ek so warm gekry ek moes begin uittrek. Gelukkig leer mens vinnig hier om in lae aan te trek wat jy dan weer van kan ontslae raak indien die weer dit toelaat. Die kreatiwiteit wat die mense aan die dag le is ongelooflik. Dit het my baie laat dink aan die Irene Mark in Ceturion, alles by die mark is handgemaak of varsgebak. Geen "made in China" goetertjies sal jy hier raakloop nie.
Middag ete het ons sommer heerlike wegneem vis en skyfies gehad en op die gras gaan sit en eet waar ons oor die see kon uitgekyk. Dis mos nou die lewe.
Wednesday, June 8, 2011
Queens Birthday Weekend 2011
Die snerpende koue het sy klou om ons kom draai en mensig sukkel jy om warm te word. Die herfs kleure is meestal weg maar Melbourne lyk nog groen. Ons almal lyk so Mitchelin mannetjies sodra ons uit die karre klim. Dit is maar lekker koud hier by ons.
Die kinders is oppad na SYG (State Youth Games) die naweek. Alex en ek gaan bietjie alleen tyd met mekaar spandeer want in al die gejaag elke dag verloor ons maar bietjie intimiteit. Ons gaan net sommer lekker kuier met mekaar en die stad weer deurstap om te sien wat bied Melbourne die mense.
SYG is 'n aksie belaaide christelike kamp wat regoor Australia plaasvind oor die Queensbirthday naweek, gewoonlik in Junie. Dit word gereel deur Youth Vision Victoria en al die aktiwiteite word in goeie gees en met baie pret aangebied. Kerke regoor Victoria gaan by Warragul kamp (vrek koud daar)en die kinders gaan aan verskillende sportsoorte deelneem. Saam met die sport het die tieners nog laatnag pret met musiek en dans. Daar gaan meer as 3 000 kinders wees wat saam kamp en gewoonlik is dit groot pret vir almal (behalwe as jy die ouers is wat die modder gemors moet skoonmaak na die naweek).
Gaan kyk hier (http://stateyouthgames.com/vic/?page_id=9)na al die foto's om te sien al die pret wat voorle vir die kinders.
Die kinders is oppad na SYG (State Youth Games) die naweek. Alex en ek gaan bietjie alleen tyd met mekaar spandeer want in al die gejaag elke dag verloor ons maar bietjie intimiteit. Ons gaan net sommer lekker kuier met mekaar en die stad weer deurstap om te sien wat bied Melbourne die mense.
SYG is 'n aksie belaaide christelike kamp wat regoor Australia plaasvind oor die Queensbirthday naweek, gewoonlik in Junie. Dit word gereel deur Youth Vision Victoria en al die aktiwiteite word in goeie gees en met baie pret aangebied. Kerke regoor Victoria gaan by Warragul kamp (vrek koud daar)en die kinders gaan aan verskillende sportsoorte deelneem. Saam met die sport het die tieners nog laatnag pret met musiek en dans. Daar gaan meer as 3 000 kinders wees wat saam kamp en gewoonlik is dit groot pret vir almal (behalwe as jy die ouers is wat die modder gemors moet skoonmaak na die naweek).
Gaan kyk hier (http://stateyouthgames.com/vic/?page_id=9)na al die foto's om te sien al die pret wat voorle vir die kinders.
Subscribe to:
Posts (Atom)