Vandag is weereens een van daardie dae wat die maag so op 'n knop getrek word. Jy's bang en excited dieselfde tyd. Ons planne het bietjie opgeskyf en nou vertrek ons einde September na Australia. Ons wou altyd almal ingedagte hou alvorens ons net veranderinge doen, maar na gister het ons besluit genoeg is genoeg. Ek en Alex is die ouers, ons neem die besluite, die res moet inval en aanpas. Die hele skuif is nie maklik vir enige een van ons nie, so hoe gouer dit maar gebeur hoe beter.

Dit is so 'n skielike en oorweldigende verandering dat jy jouself nog nie regtig kon kondisioneer en die aanpassing doen nie. Die emosies loop en by tye wil dit my so oorweldig dat ek nie kan dink nie. Ek is baie bang vir die onbekende.

Die kinders sal die kwartaal klaar maak en sal dan Oktober in Australia begin skoolgaan. Al wat ons kan doen is bid dat alles reg sal uitwerk. Ek glo dit gaan alles uitwerk. Ek glo Alex sal homself weer kan vind en 'n nuwe lewe daardie kant vir ons skep met vooruitsigte waardeur ons sal kan groei.

Nou moet planne gemaak word, roosters opgestel word sodat alles behoorlik beplan kan word vir die groot skuif.